Józef Rapacki urodził się 19 marca 1871 r. w Warszawie. Bardzo wcześnie wykazał zainteresowanie malarstwem, a w trakcie nauki ujawniło się jego zamiłowanie do mazowieckiego krajobrazu. Uczył się rysunku u Wojciecha Gersona, studia odbył w krakowskiej Szkole Sztuk Pięknych. Umiłowanie natury, wrażliwość na pełen uroku mazowiecki pejzaż, to główne cechy charakterystyczne twórczości Rapackiego.

Poniżej przedstawiamy bardzo ciekawy tekst Henryka Sienkiewicza zamieszczony w dodatku do Tygodnika Ilustrowanego. Opisuje on swoje doznania podczas zwiedzania Żyrardowa i Zakładów Żyrardowskich w 1903 r.

Powstanie i rozwój straży pożarnej w Żyrardowie związany jest nierozerwalnie z uruchomieniem Fabryki Wyrobów Lnianych i koniecznością zapobiegania i zwalczania pożarów. Data powstania Fabrycznej Straży Ogniowej to rok 1867, ale jej reorganizacji na wzór berliński, dokonał pierwszy zawodowy naczelnik Kurt Blumke w 1884 roku i tę datę przyjmujemy jako początek straży w fabryce żyrardowskiej.

W końcu XIX wieku, wśród robotników żyrardowskich, ukształtował się charakterystyczny zwyczaj spędzania wolnego czasu, głównie dni świątecznych. Gdy dzień był bezchmurny, a słońce zachęcało do zabaw na świeżym powietrzu w swoich ciepłych promieniach, całe rodziny, zaopatrzone w zapasy żywności i antałek z piwem, wędrowały za miasto, aby tam cieszyć się naturą i jej dobrodziejstwami.

Rozwijający się w drugiej połowie XIX wieku przemysł, umożliwił kobietom podjęcie pracy wyspecjalizowanej i wymagającej przyuczenia do zawodu. W praktyce nabycie umiejętności przy obsłudze określonej maszyny, dawało szansę zatrudnienia w fabryce, choć w dość ograniczonym charakterze, przeważnie pomocniczym. W Zakładach Żyrardowskich mogło to dotyczyć pracy w oddziale wykończalni, szpularni, przędzalni, czy roszarni. Zajęcia tego typu wiązały się nierozłącznie z najniższymi płacami. Rzadziej miały kobiety możliwość zatrudnienia w oddziałach tkackich, gdzie praca przynosiła największy dochód i wymagała wyższych kwalifikacji oraz zdolności.

Pod koniec XIX i na początku XX w. Żyrardów był dobrze zorganizowanym i ciągle rozwijającym się ośrodkiem przemysłowym. Do wybuchu I wojny światowej fabryka wyrobów lnianych była największym zakładem włókienniczym w Królestwie Polskim, a na kontynencie europejskim nie było większego ośrodka przemysłowego produkującego wyroby z lnu. Zakłady zatrudniały ponad 8600 robotników, a majątek szacowano na sumę 27 mln rubli. Fabryka wydawała się dobrze „naoliwioną machiną”, której nikt i nic nie jest w stanie zatrzymać w pędzie ku doskonałości.

W Polsce zwana też „Kwietną” lub „Wierzbną” jest ostatnią niedzielą Wielkiego Postu, a jednocześnie początkiem Wielkiego Tygodnia. Palmowa Niedziela rozpoczyna cykl obrzędów Wielkanocnych. W kościele święci się palmy (dawniej gałązki wierzby) ozdobione zielenią kwiatkami i wstążeczkami, na pamiątkę wjazdu Jezusa do Jerozolimy, któremu pod nogi ścielono palmowe liście. Do palmy oprócz gałązek wierzby wkłada się również rośliny wiecznie zielone, tj. tuja, świerk, bukszpan, borówka, cis.

Poniedziałek Wielkanocny większości z nas kojarzy się ze zwyczajem oblewania wodą, dlatego mówi się o nim Lany Poniedziałek. Skąd w naszej tradycji ten obrzęd?

Śmigus i Dyngus były niegdyś osobnymi świętami, a ich tradycja sięga XV lub XVI wieku. Śmigusem nazywano zwyczaj polewania woda młodych dziewcząt na wydaniu lub wręcz próby ich zanurzenia w stawie czy rzece, a także smaganie ich po nogach zielonymi gałązkami, głównie wierzbowymi. Panna, która była oblewana wodą częściej niż pozostałe, czuła się wyróżniona, atrakcyjna, wiele wskazywało na to, że o jej rękę ubiegać się będzie wielu kandydatów. Dyngus to z kolei zwyczaj odwiedzania przez młodych mężczyzn domów. Wędrując od domu do domu chłopcy zbierali dyngus – jajka i inne dary. Z czasem te dwa obrzędy zaczęto określać jedną nazwą.

Wszyscy wiemy, jak ogromne znaczenie dla rozwoju Zakładów Żyrardowskich miała osoba Filipa de Girarda. To właśnie od jego nazwiska pochodzi nazwa naszego miasta. Dzięki wynalezieniu przez niego maszyny do mechanicznego przędzenia lnu i jej zastosowaniu w nowo powstałej fabryce w Rudzie Guzowskiej, nasze miasto stało się znane w świecie.

W styczniowej ciekawostce przedstawiamy państwu „perłę w koronie” architektury sakralnej w Żyrardowem, którą niewątpliwie jest Kościół p.w. Matki Bożej Pocieszenia. Stojąc majestatycznie na honorowym miejscu przy Placu Jana Pawła II (dawniej plac targowy), został zaprojektowany i wybudowany tak, aby swoja siłą i rozmachem prezentować dawną potęgę Żyrardowa. Krótki tekst o historii i walorach architektonicznych tej wspaniałej budowli został okraszony zdjęciami Kościoła w wykonaniu W. Gniadzika.