Panama w obiektywie Ryszarda Sobolewskiego
Autor fotografii Ryszard Sobolewski to z zawodu policjant, ekspert w dziedzinie kryminalistyki, którego życiową pasją stały się podróże. Współpracuje z wieloma czasopismami, w których opisuje możliwości technik fotograficznych w badaniach kryminalistycznych, a także relacjonuje swoje wyprawy, ukazując czytelnikom odległe zakątki świata. Jego zdjęcia były prezentowane na ponad stu wystawach. Przedmiotem jego fascynacji stały się przede wszystkim kraje Ameryki Łacińskiej.

Panama - kraj Ameryki Środkowej graniczący z Kolumbią i Kostaryką, na zdjęciach podróżnika zachwyca dziewiczą przyrodą, zróżnicowanym krajobrazem miejskim i wabi barwnym karnawałem. Na mapie stanowi długie pasmo lądu, którego najwęższą część wieńczy Przesmyk Panamski
i powstały na nim, powszechnie znany na świecie, szlak wodny. Budowę tej słynnej drogi dla statków, czyli Kanału Panamskiego, rozpoczęli w 1880 roku Francuzi pod kierunkiem Ferdinanda de Lessepsa. Po dwudziestu latach zmagań z dżunglą, panującą ówcześnie zarazą i problemami finansowymi, prace przy budowie ustały. Od roku 1903 dalszym działaniom nad przedsięwzięciem przewodzili Amerykanie. Pierwszy statek przepłynął przez Kanał Panamski w 1914 roku. Od tego czasu w znacznej mierze rozwój gospodarki w państwie związany był z funkcjonowaniem Kanału. Istotną rolę w wytwarzaniu dochodu krajowego zaczęła odgrywać również stolica Panamy jako kosmopolityczne centrum handlu i dystrybucji towarów.
Panama City i otaczające miasto tereny odznaczają się ogromną różnorodnością architektury, począwszy od nowoczesnych wieżowców, aż po budynki z czasów kolonialnych. Najstarszy obszar Panama City jest położony we wschodniej części miasta. Został założony w 1673 roku, dwa lata po tym, jak została zniszczona oryginalna osada. Znany jako Casco Antiquo został wpisany na listę Światowych Zabytków UNESCO w 1997 roku. Znajduje się tam zabudowa kolonialna, europejska i neoklasycystyczna, którą często charakteryzują wąskie uliczki, unikalne fasady domów i utrzymane w stylu francuskim balkony.
Poza zróżnicowanym krajobrazem miejskim rozciągają się również rozległe tereny plantacji. Popularna jest uprawa roślin przeznaczonych na eksport, czyli trzciny cukrowej, kakaowca, kawy, tytoniu i owoców – głównie bananów, pomarańczy, awokado i ananasów.
Prawdziwą atrakcję stanowią dżungle i inne obszary zamieszkałe przez Indian. Wśród najbardziej znanych plemion można wymienić Indian Kuna, którzy osiedlili się wzdłuż wybrzeża Morza Karaibskiego w regionie autonomicznym zwanym Kuna Yala. Z kolei Indianie Guaymi żyją w pobliżu granicy z Kostaryką. Inne plemiona, Embera i Wounaan zajmują wioski rozpościerające się wzdłuż brzegów rzecznych w regionie Darien, gdzie oprócz nieoswojonej dżungli można spotkać również rancza, na których pasie się bydło.
Antropolodzy i historycy nie są pewni, kiedy dokładnie przybyły pierwsze grupy indiańskich migrantów z Kolumbii i Ekwadoru. Niektórzy utrzymują, że zaczęły się osiedlać już od początku XIX wieku.
Do tradycyjnych zajęć ludności tubylczej należy rękodzieło. Wśród unikalnych wyrobów mieszkańców Panamy wyróżniają się kosze canastas, które w efekcie przypominają wytwory ceramiki, choć są utkane z trzciny. Barwione ręcznie wzory odzwierciedlają środowisko autochtonów, a rysunki w kształcie spirali często stanowią rodzaj sygnatury ich twórców. Podobnie jak farbowane tkaniny molas wytwarzane przez kobiety Kuna, przedstawiające zawikłane motywy imitujące faunę, florę oraz wzory geometryczne i inne – inspirowane miejscowymi wierzeniami.
Słynne panamskie kapelusze są utkane z palm, natomiast chacaras (torby na ramię) zawierają włókna z ananasa. Zainteresowanie turystów wzbudzają również małe, wykonane ręcznie rzeźby. Przedmioty wytworzone z przypominającego kość słoniową, biało kremowego orzecha tagua, nierzadko pełnią funkcję biżuterii, szachowych figur i ozdób ukazujących symbole ze świata natury.