W sierpniu 1942 roku płk. August Emil Fieldorf ps. „Nil” rozpoczął tworzenie nowego pionu organizacyjnego Armii Krajowej. Tak powstało Kierownictwo Dywersji Komendy Głównej AK – Kedyw – odpowiedzialny za walkę czynną z okupantem, planowanie akcji sabotażowych oraz dywersyjnych. Pod zwierzchnictwem Fieldorfa, żołnierze Kedywu przeprowadzili szereg uderzeń w infrastrukturę kolejową, tym samym opóźniając niemieckie transporty wojska i zaopatrzenia na front wschodni. Dokonali wielu zamachów na wysokich przedstawicieli władz okupacyjnych, między innymi na Brigadenfuhrera SS i generała-majora policji w Warszawie - Franza Kutscherę, ale także na niebezpiecznych agentów niemieckich, infiltrujących Polskie podziemie niepodległościowe. Atakowali z zaskoczenia niemieckie posterunki strażnicze, a partyzanckie oddziały Kedywu stoczyły w sumie kilka tysięcy walk i potyczek z żołnierzami Wehrmachtu oraz SS. 

16 kwietnia 1952 roku, prawie 10 lat później, w nowej, komunistycznej rzeczywistości, Sąd Wojewódzki dla m.st. Warszawy, pod przewodnictwem Marii Gurowskiej (w czasie okupacji przez pewien czas była ukrywana w Żyrardowie przez członka AK, córka Moryca Zanda i Frajdy Eisenman), orzekł:

„Fieldorfa Augusta Emila uznać winnym czynów zarzuconych mu aktem oskarżenia i za to na zasadzie art. 1 pkt. 1 dekretu z dnia 31 sierpnia 1944 r. o wymiarze kary dla faszystowsko-hitlerowskich zbrodniarzy i zdrajców Narodu Polskiego, skazać go na karę śmierci”.

20 października tego samego roku, Sąd Najwyższy w składzie sędziowskim: Emil Merz, Gustaw Auscaler oraz Igor Andrejew, zatwierdził wyrok pod nieobecność oskarżonego, a Bolesław Bierut i Rada Państwa odrzucili szereg wniosków o jego ułaskawienie. 24 lutego 1953 roku, o godz. 15.00 w kotłowni więzienia przy ul. Rakowieckiej w Warszawie, generał „Nil” został powieszony. 

Cześć i Chwała Bohaterom. Prawdziwym Bohaterom.